Nie było zdziwnieniem, że rano pod Arcusem pojawił się tylko kundello. We dwóch wyruszyliśmy na poszukiwanie przygód. Substytutem przygody miało zostać błoto, z racji, że było je łatwiej znaleźć.
Jak najszybciej przez Budziwój i Pryzlasek, bo to trasa już tak znudzona, że nikomu się nie chce nią jechać. Dalej Hermanowa, i powolne wtoczenie się do lasu. Błota było obficie. Dodatkowo zwalone drzewa na szlaku skutecznie zmuszały do zsiadek.
W pewnym momencie jeszcze małe zagubienie nastąpiło, bo zeszliśmy z żółtego szlaku, a w moim gpsie padła bateria i musieliśmy trochę podjechać na czuja. Ale udało się i dalej już do samej Patrii szlakiem.
Powrót kawałek lasem, ale wpadaliśmy trochę w ślepe zaułki to wyjechaliśmy w Gwoźnicy. Stamtąd już sam asfalt. Jeszcze był jeden podjazd, o którrgo stromości i długości mówił nam spotkany starszy jegomość, ale po obejrzeniu nas tylko się uśmiechnął i powiedzieliśmy mu, że już nas raczej nic nie odstraszy. Ale fakt, że było wymagająco. To chyba w Połomii było. No i powrót bez szczególnych powodów do większego opisu.
Na koniec myjka dla roweru, a ciuchy trochę poczekają na pranie:D


Tak wyglądało większość tras w lesie


Odpoczywa na szczycie


I już tylko mycie

Miało być nas więcej, ale niestety pod Arcusem w niedzielny poranek zjawiliśmy się tylko ja i kundello. Najpierw po powerbary do biedronki i już w drogę.
Trochę chur się nazbierało, ale nie takich, co by z nich padało, towarzyszyła nam jedynie lekka mżawka.
Jechaliśmy przez Niechobrz do lasów w okolicach Czudca. Tam zaczęło się trochę błota, może nawet więcej, niż trochę. Dodatkowo było pełno połamanych gałęzi, które trzeba było zgrabnie omijać. No i oczywiście było też jeszcze sporo śniegu, co ukazują załączone obrazki.

Śniegu nie brakło


Kundello zachowywał się grzecznie, chociaż cały czas grzebał w nosie:P

Woda spod kół trochę zmoczyła mi buty a wiatr przy zjazdach skutecznie przewiewał siateczke w butach. Palce u stóp mi kostniały. Na postoju na przystanku wpadłem na ratujący czucie w stopach pomysł. Wygrzebałem ze śmieci 2 worki i przytrzymałem rzepem na bucie. Wiatr już mi był niestraszny.

Skład ocieplaczy


+5 do ciepła, -10 do wyglądu


W pełnym opancerzeniu

Powrót już w komfortowych warunkach, jeśli chodzi o ciepłotę organizmu.
Na koniec mycie welocypeda, żeby błoto nie odpadało na łóżko:P

Jest trochę fleja nie zawsze się po przejażdzce umyje

Trasa
Pokaż trasę GPS

Ekipa spora się spod Arkusa wybrała, bo jakby nie patrzeć 5 osób co można uznać za mały tłum. Jechaliśmy do lasku, który obczajaliśmy tydzień wcześniej z kundello. Tym razem poszło o tyle sprawniej, ze nie musieliśmy przedzierać się przez tyle krzaków.
Zaliczyłem małe OTB w lesie, ale nic mi się ie stało, znaczy teraz boli mnie noga, ale amputacja na razie chyba nie jest konieczna, kierownica się troche skrzywiła, ale dała się naprostować bez użycia narzędzi. Za to yazoorjuż sobie dobrze poleciał do rowu na asfaltowym zjeździe. Ale i jemu za wiele się nie stało.
Jeszcze fotaka ekipy

Trochę więcej zdjęć u petroslavrz

Niedzielny wypad do lasu. Trochę momentami wiało, w twarz, szczególnie na dojeździe do Przylasku, ale jak już się wjechało do lasu to cisza i spokój. Cisza to może za dużo powiedziane, bo troche ryku silników motorów dało się słyszeć.
Było też trochę błądzenia. Może nie tyle błądzenia, bo z pomoca przychodził trekbuddy, ale nie zawsze poruszaliśmy się przejezdną ścieżką:D
A oto kilka fotek z wyjazdu

Podejście


Team


Ciemnego lasu było dużo


No i nasi koledzy

A tu jeszcze ślad
Pokaż trasę GPS

Z kundello mała przejażdzka.