Dzień w miarę ładny, Magda już nie kichała tyle to postanowiliśmy się wybrać do mostów. Prowadzi tam ścieżka rowerowa, już kiedyś nią jechałem, ale tym razem pojechaliśmy jakoś źle, potem odcinek był zamknięty i zdecydowaliśmy się na jazdę dość ruchliwą drogą między samochodami. Ostatni odcinek już był po ścieżce i cały powrót także. Forth Road Bridge most zbudowany w 1964r. Długość 2512m Szerokość 33m Najdłuższe przęsło 1006m 44m prześwitu pod mostem Dziennie przejeżdza ok. 32tys pojazdów.
Śniadanie mamy zamówione na 8, ale nie chce nam się tak wcześnie wstawać i jemy dopiero o 9, a wyjeżdzamy o 10. Początkowy plan był taki, aby objechać drugą część wyspy, ale go modyfikujemy, modyfikacja ma na celu skrócenie przejażdzki. Chcemy znaleźć krótką trasę terenową, ale umyka nam oznaczenie i pozostaje sam asfalt. Na koniec trochę polną drogą i już zbieranie się na statek i powrót. W oczekiwaniu na nadbrzeżu zamawiamy fiszenczipsa mega porcje, ja podołałem, Magda musiała część wyrzucić, taka wielka ryba.
Z samego rana spakowaliśmy się (ja i moja siostra Magda) i pojechaliśmy na pociąg. Z Edynburga do Glasgow. Z Glasgow mieliśmy od razu się przesiąść na pociąg do Ardrossan, ale zagubiliśmy się na stacji i musieliśmy poczekać na następny. Spowodowało to, że spóźniliśmy się na statek na wyspę i mieliśmy trochę czasu, więc pokręciliśmy się po okolicy. Trochę wiało. Potem załadunek na statek i przypływamy no Brodick. Pytamy w informacji, gdzie jest nasz nocleg, pani nam mówi i ostrzega, abyśmy uważali, jak będziemy jeździć, bo kierowcy tu są fatalni. Zostawiamy bagaż i planujemy zrobioć pętelkę mniej więcej przez pół wyspy. Droga wiodła wzdłuż wybrzeża i spodziewałem się płaskiego profilu, jednak taki nie był. Nadciągające chmury zmusiły nas do skrócenia trasy, choć i tak deszcz nas dopadł. Jednak przy ok. 4 kilometrowym zjeździe do Lamlash dodawał adrenaliny, Kona tylny hamulec ma prawie wyłączony z użytkowania, przez zgiętą tarczę, i musiałem hamować tylko przednim, a serce bolało wolno jechać i ostro mknąłem po krętej dróżce. Ostatecznie wróciliśmy prawie cali mokrzy. Poniżej ślad z jazdy po wyspie, trochę km też zrobionych na dojazdy do stacji i statku.
Zjawiłem się o 10 pod sceną, gdzie już czekali Artur i Jacek. Zmiana pierwotnego planu i jedziemy zobaczyć pomnik Jezusa trafionego przez piorun i krzyż milenijny. Przyjemnie się jechało, choć pod koniec czułem zmęczenie. Poniżej, zapożyczony od Artura, ślad i zdjęcia.
guniamaster
